We hebben gewerkt met het een verlangen dat belangrijk voor ons is in ons bewustzijn te brengen en dat ongegeneerd toe te staan. Je verlangen de hele wereld laten omspannen. Je verlangen als iets kostbaars zien, als een kostbaar symbool of kunstwerk. Om tenslotte, dit verlangen/symbool te offeren aan een wachter, of uit te spreken “dit is mijn verlangen en jij (mijn partner) hoeft mijn verlangen niet te vervullen, ik ontsla je daarvan”. Dit kun je ervaren als diep bevrijdend, je land in je bekken en de open en lichte aard van je wezen wordt voelbaar.
Waarom doen we dit: toe-eigenen en offeren van verlangen? Om vrij,
liefdevol, gevend te zijn. Het blijkt zo te zijn dat het er niet om
gaat dat onze verlangens vervuld worden, maar dat we toestaan dat ze
er zijn, zonder er aan opgehangen te zijn.
Hoe werkt dat? Het offeren van iets dat zo kostbaar is voor ons.
We doen dit omdat we weten dat we niet onze onvervulde verlangens
zijn. We zijn niet onze geschiedenis of de verhalen die we onszelf
vertellen of de verwachtingen die onze omgeving van ons heeft. We
zijn veel ruimer dan dat. We zijn gemaakt van bewustzijn en dat is
onverwoestbaar, onaangetast puur. Daarmee zijn verlangens niets meer
dan versieringen die langskomen en hebben daarin geen andere status
dan het geluid van de vogels, een langsrijdende scooter of een
gedachte die zomaar in onze geest opkomt.
Maar in dit besef treffen we onszelf meestal niet aan. Onze
verlangens zijn belangrijk voor ons en tegelijk staan we veel van
onze verlangens eigenlijk niet toe of kennen we niet eens. Een manier
om hier naar te kijken is de theorie de splitsing in teruggetrokken
zelf (TZ) en strategisch zelf (SZ). Als kind waren afhankelijk van
onze ouders voor onze overleving, zowel fysiek als emotioneel.
Al die keren dat je ouders je verlangen niet zagen (omdat ze het
niet belangrijk of ongepast vonden of gewoon onbewust negeerden) heb
je als boodschap gecodeerd dat je verlangen er niet mocht zijn. Je
verlangen is nu niet weg, maar gaat teleurgesteld en boos
ondergronds. Dit aspect van jou noemen we het teruggetrokken zelf.
Hierin heeft zich je levenslust, je willende aspect, zich gewond
teruggetrokken.
Tegelijk met de terugtrekking ga je bovengronds hard je best doen
om je ouders te bewerken/manipuleren om wel gezien en gewaardeerd te
worden. Dit aspect van jou noemen we het strategisch zelf.
De eerste stap, toe-eigenen van verlangen is eigenlijk het TZ weer
uitnodigen om mee te doen in je leven. Om zichtbaar te mogen zijn,
zonder afgewezen te worden of genegeerd te worden. Door het hardop te
doen mag het ook zichtbaar worden in het relatieveld. In
Zijnsoriëntatie is de idee dat wat in het relatieveld ontstaan is
ook daar weer geheeld moet worden.
Maar dat is maar het halve werk. Want hoe expanderend en helend
dit ook voelt, je bent niet je TZ. Het TZ is bevroren geraakt in de
leeftijd waarin het zich teruggetrokken heeft. Dus het is ook
kinderlijk in zijn verlangen, niet realistisch over de wereld en ziet
zichzelf als onmachtig iets aan de situatie te doen in
afhankelijkheid van een machtige ander.
De tweede stap, offeren aan de wachter, laat het SZ ontspannen. In
de splitsing van TZ en SZ is het SZ ontstaan om uit te reiken in de
wereld en op zoek te gaan naar contact en het vullen van het gemis.
Het SZ is wereldwijs, en ook onvermoeibaar in het bezig zijn in de
wereld. Het is tegelijk niet meer in contact met het verlangen. Door
het offeren kan de energie van het SZ, dat op de wereld is gericht,
terugvloeien naar jou.
Het beeld van de
wachter is een doorsnijdend hulpmiddel om jezelf uit een illusie te
laten ontwaken. De wachter is een heilige en toornige figuur. Het
herinnert je eraan dat je niet vrij kunt zijn, als je vast blijft
houden aan veiligheid. Je kunt niet liefdevol zijn, als je vast
blijft houden aan behoeftebevrediging. De wachter leeft al in de
wereld van pure openheid van bewustzijn en leidt jou binnen in deze
bestaanswereld (al doet hij/zij dat niet zachtzinnig).
Er kan angst langskomen omdat je zo buiten je bekende wereld valt.
Wanneer je je herinnert dat je niet je verlangens bent en deze
offert, kan het gebeuren dat je in een soort niemandsland terecht
komt. Het SZ ontspant en je ervaart een enorme ruime openheid om je
heen. Je ‘ik’ staat buiten spel en je treft jezelf aan in
openheid. Dit is een prachtige plek om te zijn, om niet-te-doen, maar
de ruimte te ervaren. Dit is wat non-duaal bewustzijn wordt genoemd.
Eerder schreef ik over de lezing op YouTube van Hans Knibbe over gezonde zelfliefde (